Η Τέχνη της Διατηρησιμότητας

Η στρατολόγηση δεν τελειώνει όταν βρεθεί ο κατάλληλος συνεργάτης και του υποδειχθούν τα καθήκοντά του. Το θέμα είναι αφότου βρεθεί ο τέλειος νεοεισερχόμενος, να μπορέσετε να τον κρατήσετε και κοντά σας γιατί αλλιώς, κατά τα ψέματα, σύντομα θα πάει σε έναν από τους ανταγωνιστές σας!

Στην βαβούρα της καθημερινότητας και της συμβίωσης σε ένα υποκατάστημα ή πρακτορείο με πολλά άλλα άτομα, είναι πολύ εύκολο να παρασυρθεί κανείς, να αφοσιωθεί στο νέο του συμβόλαιο ή στα λογιστικά του ή ακόμη και στο τηλέφωνο, και να ξεχάσει ότι στην τελική, οι συνεργάτες του είναι αυτοί που τον πάνε εκεί που θέλει να πάει!

Η σωστή πρόσληψη είναι ο νούμερο ένα παράγοντας για την διατηρησιμότητα, όμως αυτή τη στιγμή το εργασιακό περιβάλλον και οι συνθήκες της αγοράς είναι σε καθεστώς μόνιμης…. μετατροπής, πράγμα που σημαίνει ότι το να ελέγχει κανείς το “μαγαζάκι” του γίνεται όλο και πιο δύσκολο και πολύπλοκο.

Μήπως πρέπει λοιπόν να φροντίσουμε την πρώτη ύλη; Αν πιστεύετε ότι ήδη το κάνετε, ρωτήστε στον εαυτό σας τα παρακάτω:

Γνωρίζετε εάν και πόσο ελκυστικός/ή είστε ως εργοδότες, προϊστάμενοι ή διευθυντές απέναντι στους συνεργάτες σας;

Γνωρίζετε ποιοί είναι αυτοί που πραγματικά προσπαθούν;

Εκείνοι γνωρίζουν ότι εσείς τους γνωρίζετε;

Το να αισθάνεται κανείς χρήσιμος, επιθυμητός και εκτιμητέος είναι ο σημαντικότερος λόγος του «job satisfaction». Μην χάνετε ποτέ την ευκαιρία για ένα μικρό, προσωπικό «ευχαριστώ», γραπτό ή προφορικό, όταν γίνεται μια σωστή ή καλή δουλειά και μην ξεχνάτε ποτέ να πείτε μια καλή κουβέντα, να δώσετε λίγο θάρρος σε κάποιον που προσπαθεί πραγματικά!

Ξέρουν οι υπάλληλοί σας ποιός είναι ο δρόμος για να πάνε μπροστά; Ή αλλιώς, γνωρίζουν τι στόχο έχετε και γιατί τον έχετε, για την εταιρεία ή το γραφείο σας; Μπορούν να δουν πως θα χωρέσουν οι ίδιοι στην μελλοντική σας ανάπτυξη;

Με λίγα λόγια, νοιώθουν  “ο τελευταίος τροχός» η “επιβάτης πρώτης θέσης”, στο όχημά (κατάστημα) σας;

Οι περισσότεροι άνθρωποι εργάζονται μέσα σε ένα σύννεφο αβεβαιότητας ως προς το «που το πάει» η εταιρεία ή το αφεντικό τους, και του τι σκέφτεται ο ίδιος για εκείνους. Διαλύστε αυτό το σύννεφο. Βοηθήστε τους να δουν «που θα κάθονται» στο όχημα που θα σας ταξιδέψει στο μέλλον!

Η πόρτα σας είναι ανοιχτή; Μπορούν να σας μιλήσουν;

Ακόμα και άτομα για τα οποία «δεν το βάζει ο νους σας» έχουν συχνά εξαιρετικές ιδέες και απελπίζονται όταν εσείς δεν κάθεστε να τους ακούσετε. Δεν θέλετε να έχετε ανοιχτή πόρτα όλη την ώρα; Κανονίστε ώρες και μέρες, π.χ. κάθε Τρίτη & Πέμπτη, 3 με 5 το απόγευμα, που θα ανοίγετε το γραφείο σας για όποιον θέλει να σας μιλήσει, χωρίς να χρειάζεται να τηλεφωνήσει στη γραμματέα, να πει το όνομά του, τι ακριβώς θέλει, και να επανέλθει και 5-6 φορές πριν καταφέρει να τον δεχτείτε στα “ιδιαίτερά σας”.

Να ένας αλάνθαστος τρόπος για να νοιώσει ο συνεργάτης σας ασήμαντος, ξένος προς την εταιρεία, αδικημένος και άχρηστος (ειδικά αν επιμένετε να βλέπετε μόνο τους «πρώτους των πρώτων»).

Με τι καρδιά θα πάει μετά να σηκώσει το τηλέφωνο για να πουλήσει;

Αν ήταν αρκετά ικανός για να του δώσετε μια θέση στο γραφείο σας, πως δεν είναι αρκετά ικανός για να τον ακούσετε; Αν δεν θέλετε να σας εχθρεύονται, μην κάνετε διακρίσεις ανάμεσα στους υπαλλήλους σας, τουλάχιστον όχι….εμφανείς!!!

Τα χρήματα δεν είναι αρκετά για να μείνει μαζί σας ένας υπάλληλος. Ούτε η αναγνώριση – συχνά, η συνεχής αναγνώριση των πρώτων σε συνδυασμό με την απαξίωση των μετρίων υπαλλήλων, έχει τα αντίθετα αποτελέσματα: κάνει τους πρώτους αλαζονικούς και επιρρεπείς στην αναχώρηση και τους υπόλοιπους, τους αφαιρεί την οποιαδήποτε διάθεση να προσπαθήσουν να γίνουν καλύτεροι και άρα καταλήγουν καμένο χαρτί!

Underwriter Library