Μπορεί κανείς να αντιληφθεί τη σημασία που έχει η προσχολική αγωγή ενός ανθρώπου καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του;
του Χρήστου Γαβαλά
Και όμως είναι από τις περιόδους αυτές που η επιστήμη και τα πορίσματά της είναι απαραίτητα προκειμένου να διορθωθούν κρυμμένες ανορθογραφίες και γιατί όχι να επιχειρηθεί μια εκ βάθρων αναδόμηση ενός συστήματος που με την κατάλληλη μετατροπή θα μπορούσε να επιφέρει μακροχρόνια σημαντικά ευεργετήματα ακόμα και στο ίδιο το πολύπαθο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.
Το εν πολλοίς απαρχαιωμένο σύστημα προσχολικής αγωγής της Ελλάδας φέρνει έως και σήμερα τα παιδιά ηλικίας 0 έως 4 ετών να… πλέουν ανοργάνωτα προς την έναρξη της ένταξής τους στις εκπαιδευτικές βαθμίδες, έχοντας απωλέσει ωστόσο χρόνια κομβικής σημασίας για τη νοητική τους ανάπτυξη.
Στην περίπτωση της προσχολικής αγωγής, η Διανέοσις έκανε την αρχή και η πολιτεία την ακολούθησε. Επί της ουσίας, στην Ελλάδα όλοι οι βρεφονηπιακοί/παιδικοί σταθμοί και τα νηπιαγωγεία δεν ελέγχονται από κάποιον κοινό φορέα και δεν έχουν επίσημο εκπαιδευτικό χαρακτήρα.
Η επένδυση όμως σε αυτή, -με ενοποίηση των δομών παροχής σε έναν οργανωτικό φορέα που θα επιφορτιστεί με το έργο τόσο της λειτουργίας όσο και της αξιολόγησής τους- υπολογίζεται ότι θα μπορούσε να δώσει ετήσια απόδοση 7-10%, σύμφωνα με ανάλυση δεδομένων ενός πειράματος της δεκαετίας του ’60, του «High/Scope Perry».
Πρόκειται για ένα πείραμα στο οποίο ερευνητές παρακολούθησαν την εξέλιξη 123 παιδιών σε διάστημα 40 ετών!
Κάποια από τα παιδιά απέκτησαν πρόσβαση σε προγράμματα προσχολικής αγωγής για τις ανάγκες του προγράμματος, ενώ κάποια άλλα όχι. Από την ανάλυση πάντως των δεδομένων που προέκυψαν, οι ερευνητές υπολόγισαν πως για κάθε δολάριο που επενδύθηκε από το κράτος στο κάθε παιδί του προγράμματος, η απόδοση προς την κοινωνία ήταν 7 έως 10% ετησίως.
Δηλαδή, αν το ποσοστό αυτής της απόδοσης συνδυάζεται με άλλους παράγοντες και επενδύεται εκ νέου κάθε χρόνο, σε μια ζωή 65 ετών το κάθε δολάριο που επενδύθηκε στην ηλικία των 4 ετών «επιστρέφει» στην κοινωνία από 60 έως 300 δολάρια συνολικά ώς την ηλικία των 65.
Τι θα μπορούσε αυτό να σημαίνει για το ασφαλιστικό;
Πολλά αν κρίνουμε από το γεγονός ότι μια από τις προτάσεις της επιτροπής Πισσαρίδη -στην οποία δεν δόθηκε ίσως όση σημασία της άρμοζε- ήταν ότι θα πρέπει να δοθεί «έμφαση στην προσχολική αγωγή» με «αύξηση του μέσου μεγέθους των σχολικών μονάδων, με ουσιαστική αυτονομία και αξιολόγησή τους».
Με δεδομένη τη γήρανση του πληθυσμού και τις προτάσεις πολλών ειδικών ότι θα χρειαστεί τα επόμενα χρόνια να επιτευχθεί η δραστηριοποίηση και παραμονή στο εργατικό δυναμικό της χώρας ανθρώπων που σήμερα θεωρείται ότι είναι σε ηλικία συνταξιοδότησης, είναι κρίσιμο να μην παραμεληθούν παράγοντες που θα μπορούσαν να δώσουν ακόμα περισσότερα ερεθίσματα γνώσης και ανάπτυξης στα παιδιά που τώρα ξεκινούν τη ζωή τους.
Θεωρείται λοιπόν πολύ σημαντική η πρωτοβουλία που για πρώτη φορά παρουσιάστηκε στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών και αφορά σε πρόταση του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων σχετικά με το νέο πρόγραμμα λειτουργίας των βρεφονηπιακών σταθμών στη χώρα μας, η οποία πρόκειται να τεθεί σε διαβούλευση το προσεχές διάστημα.
Όπως σημείωσε η κα. Μιχαηλίδου το υπουργείο προχωράει στη θέσπιση για πρώτη φορά ενός προγράμματος με ενιαίες προδιαγραφές και κανόνες λειτουργίας, όπως με τι παιχνίδια πρέπει να ασχολούνται τα νήπια, ποια βιβλία θα χρησιμοποιούν, ποιες δεξιότητες θα αναπτύσσουν.
Όπως τόνισε μάλιστα, η Ελλάδα πρωτοπορεί εισάγοντας την πρώιμη ανίχνευση δηλαδή της διάγνωσης των νοητικών, γλωσσικών, νοητικών και συναισθηματικών ελλειμμάτων των παιδιών, όπως για παράδειγμα ο αυτισμός που ταλανίζει πολλές ελληνικές οικογένειες και δεν διαγιγνώσκεται προγεννητικά, μπορεί όμως να ανιχνευτεί έως την ηλικία του 1,5 έτους.
Το νέο σχέδιο θα είναι έτοιμο να μπει σε εφαρμογή από τον Ιανουάριο του 2022.
No comment yet, add your voice below!