Την τελευταία εξαετία η ασφαλιστική βιομηχανία έχει αλλάξει την ρότα της σχετικά με την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης έχοντας περάσει σε έναν ρόλο όχι απλά υποστηρικτικό των όσων επηρεάζονται από αυτήν, αλλά και σε έναν ρόλο που καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο η παγκόσμια οικονομία μετασχηματίζεται ούτως ώστε να επιτευχθούν οι παγκόσμιοι περιβαλλοντικοί στόχοι.
Αυτό επισήμανε ο εκτελεστικός διευθυντής του διεθνούς think tank, Geneva Association, Τζαντ Άρις (κεντρική φωτό), που μίλησε στο συνέδριο του Insurance Europe σχετικά με την ανθεκτικότητα της ασφαλιστικής βιομηχανίας στα θέματα της κλιματικής αλλαγής.
Όπως είπε είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα έρχεται αντιμέτωπη με μια υπαρξιακή απειλή, αλλά «η ασφάλιση κάνει ακριβώς αυτό: προστατεύει τους ανθρώπους, τις επιχειρήσεις, τις κοινότητες από κινδύνους όπως η κλιματική αλλαγή».
«Πλεόν υπάρχουν αποδείξεις ότι τις τελευταίες τρεις δεκαετίες έχουμε μια αύξηση τόσο στην συχνότητα όσο και στη σοβαρότητα φυσικών καταστροφών παγκοσμίως, και αυτή η αύξηση είναι συνδεδεμένη με την θέρμανση του πλανήτη», επισήμανε, εκτιμώντας ότι «το 2015 η Συνθήκη του Παρισιού ήταν ένα σημείο που άλλαξε την πορεία των πραγμάτων και από εκείνη τη στιγμή έγινε και σημαντικότερος ο ρόλος της ασφάλισης, πέρα από το να στηρίζει όσους επηρεάζονται από την κλιματική αλλαγή».
Κατόπιν αναφέρθηκε στις πέντε μεγάλες μεταβάσεις που συντελέστηκαν στην ασφαλιστική αγορά την τελευταία εξαετία σε σχέση με την κλιματική αλλαγή.
«Πρώτον, από την προσαρμογή στη δράση. Αρχικά, ο στόχος της ασφαλιστικής βιομηχανίας ήταν να προσαρμοστεί στην κλιματική αλλαγή και να προστατεύσει τους ευάλωτους ανθρώπους, επιχειρήσεις και κοινότητες μέσω της παροχής επαρκούς κάλυψης. Ενώ ενθάρρυνε πολλές κυβερνήσεις να μετατοπιστούν από τη διαχείριση των καταστροφών αφού αυτές συμβούν, στον σχεδιασμό και την χρηματοδότηση της διαχείρισης του κινδύνου, πριν συμβεί το κακό. Κατάλαβε όμως η βιομηχανία ότι μπορεί παράλληλα να μετριάσει την κλιματική αλλαγή και να υποστηρίξει τον πλανήτη στην επίτευξη των στόχων της Συνθήκης του Παρισιού».
«Δεύτερον, από τις “πράσινες” επενδύσεις στις “πράσινες” καλύψεις. Αρχικά κατεύθυναν τα περιουσιακά τους στοιχεία στην πράσινη ανάπτυξη. Πλέον, στρέφουν την προσοχή τους στην ασφαλιστική κάλυψη πράσινων αναγκών και εισάγουν περιορισμούς στις καλύψεις δραστηριοτήτων με επίκεντρο τον άνθρακα. Οι δυσκολίες αυτής της αλλαγής δεν θα πρέπει να υποτιμηθούν και απαιτούν συνεχή εκπαίδευση και προσπάθεια αλλαγής κουλτούρας από όλα τα στελέχη εντός μιας ασφαλιστικής επιχείρησης. Αλλά και το πώς εξηγείς σε μετόχους την ανάγκη να αποσυρθείς από μια σημερινή κερδοφόρα δραστηριότητα δεν είναι απλό».
«Τρίτον, από την τιμωρία απέναντι σε όσους θέλουν να ασφαλιστούν σε μη φιλικές προς το περιβάλλον δραστηριότητες, στην παροχή κινήτρων, μέσω της χρηματοδότησης πράσινων σχεδίων και με την ανάπτυξη καινοτόμων ασφαλιστικών λύσεων ώστε να υποστηριχθούν πράσινα σχέδια».
«Τέταρτον, από την εταιρική κοινωνική ευθύνη στην αντίληψη ότι πλέον η κλιματική αλλαγή αποτελεί ένα ζήτημα στον πυρήνα κάθε επιχείρησης. Μέχρι πρότινος αποτελούσε μια ενότητα με την οποία ασχολείτο μια ειδική ομάδα βιωσιμότητας σε μεγάλες ως επί το πλείστον επιχειρήσεις, με μικρή επιρροή στις διοικήσεις που αποφάσιζαν για τις επενδύσεις. Τώρα όμως η κλιματική κρίση είναι ένα θέμα στρατηγικής σημασίας για κάθε ασφαλιστική επιχείρηση, ένα θέμα το οποίο τίθεται σε συζήτηση σε επίπεδο διοικητικού συμβουλίου, με βραχυχρόνιες και μακροχρόνιες επιπτώσεις».
«Πέμπτον, από την ατομική δράση στη συλλογική δράση. Η ατομική δράση είναι χρήσιμη, όχι όμως αρκετή. Ένα πολύ σημαντικό παράδειγμα είναι το Net Zero Asset Managers Initiative από την Allianz. Αλλά και η πιο πρόσφατη Net Zero Underwriting συμμαχία, υπό την αιγίδα της ΑΧΑ».
Κατέληξε στην τοποθέτησή του, μιλώντας για μια ακόμα τάση πέρα από τις πέντε μεταβάσεις τις οποίες περιέγραψε.
Πρόκειται όπως είπε για την «αυξανόμενη σημασία περιβαλλοντικών θεμάτων πέρα από το κλίμα, τόσο στη δημόσια συζήτηση όσο και στην ατζέντα των ασφαλιστικών εταιρειών και ένα τέτοιο θέμα είναι η διάβρωση της βιοποικιλότητας, που είναι αιτία για την κλιματική αλλαγή αλλά και συνέπειά της».
«Μαζικές αποψιλώσεις δασών περιορίζουν τη δυνατότητα του πλανήτη να απορροφήσει διοξείδιο του άνθρακα, επομένως να συνεισφέρει στην υπερθέρμανση του πλανήτη», σημείωσε.
No comment yet, add your voice below!